فلز مس، پس از فولاد و آلومینیوم، سومین فلز پرمصرف دنیا به‌لحاظ تناژ و دومین فلز دنیا از منظر ارزش محسوب می‌شود. اهمیت ویژه فلز مس از آنجا مشخص‌تر می‌شود که این فلز یکی از ۵ عنصر فلزی مورداستفاده درفرآیندهای کم‌کربن است. اهداف جهانی تعریف‌شده درحوزه حذف انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰، مهم‌ترین روندی است که مصرف فلز مس را در سال‌های پیش‌رو تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
ارزش ذخایر مس ایران ۵۵۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود، بنابراین تکیه بر این ذخایر می‌تواند مسیر توسعه صنعتی، اقتصادی و اشتغالزایی را در کشور تسهیل کند. در همین‌حال توجه به ذخایر مس کشور فرصتی برای تحقق هدف جهش تولید را مهیا می‌کند.
با توجه به آینده مس در صنایع نوین، ایران می‌تواند از این فرصت برای ایجاد جهش اقتصادی استفاده کند. به گزارش روابط سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، علی رستمی، مدیرعامل هلدینگ توسعه زنجیره مس ایران در سلسله نشست‌های کارگروه فنی و تخصصی مدیریت روابط بین‌الملل ایمیدرو و شرکت‌های تابعه عنوان کرد: ایران دارای ظرفیت بالایی در حوزه مس است به‌گونه‌ای که تنها با اکتشاف ۷ درصد از کشور و در عمق ۲۵۰ تا ۳۰۰ متری، ۵۴ میلیون تن ذخایر مس محتوی در اختیار دارد که از ارزش برجای حدود ۵۵۰ میلیارد دلاری برخوردار است.
به گفته مدیر شرکت ملی مس، ایران با این میزان ذخایر در رتبه پنجم ذخایر مس جهان قرار دارد که در صورت توسعه اکتشافات می‌تواند به رتبه اول یا دوم نیز ارتقا یابد. وی ضمن مقایسه وضعیت ایران با سایر کشورهای جهان در حوزه مس افزود: ذخایر ماده معدنی مس ایران حدود ۲۰ میلیارد تن است و سال گذشته با تولید ۳۴۵ هزار تن مس محتوی توانستیم در رتبه چهاردهم جهان جای بگیریم.
ایران از دیرباز به‌عنوان یکی از پتانسیل‌های مهم اقتصادی مس پورفیری در دنیا شناخته‌شده است و ازنظر مس‌زایی در بهترین شرایط کانی‌زایی قرارگرفته است. مجموع ذخایر اقتصادی مس در جهان حدود 880 میلیون تن (معادل محتوی مس) برآورد می‌شود که ایران با 54 میلیون تن ذخیره، 6 درصد آن را در اختیار دارد. ایران در بین کشورهای تولیدکننده مس با سهم 2 درصدی از تولید جهانی در جایگاه پانزدهم قرارگرفته است.
بر اساس بررسی‌های انجام‌شده معادن مس در کشور دارای مقیاس تولید متوسط و بزرگ است که نسبت به سایر معادن کشور وضعیت بهتری ازنظر هزینه‌های تمام‌شده و میزان تولید دارند. در اختیار داشتن منابع اولیه مس، برای تولید محصولات با ارزش‌افزوده بالا یک مزیت نسبی محسوب می‌شود؛ بااین‌حال آمار تجارت جهانی نشان می‌دهد عدم دسترسی به این منابع، محدودکننده نیست.
منبع:روزنامه صمت
نظرات